Het leven zoals we het gewend waren staat vanwege het coronavirus totaal op z’n kop. Dat is al even slikken voor gezonde, neurotypische mensen, maar voor mensen in een risicogroep, met angstklachten of autisme is deze tijd extra moeilijk. Ik heb zelf autisme én een angststoornis. In dit blog geef ik je graag een kijkje in hoe ik voorkom dat ik kopje onder ga tijdens deze onwerkelijke periode.
Renate op haar thuiswerkplek
Vaste dagroutine aanhouden
Voor veel mensen met autisme biedt een vaste dagroutine houvast in het leven. Ik dacht dat dat voor mij wat minder gold, maar ik merk nu dat het toch wel fijn is om ‘zo normaal mogelijk’ te doen. Mijn collega’s en ik werken thuis en dat betekent voor mij dat ik mijn wekker een uurtje later kan zetten. Maar ik kies er nu bewust voor om toch op mijn normale tijd op te staan, te gaan douchen, me aan te kleden en de deur uit te gaan. Gewoon even een half uurtje wandelen, zodat ik toch even een frisse neus kan halen en wat beweging krijg. Ook de tijden waarop ik eet hou ik zoveel mogelijk gelijk. Op kantoor lunchen we om klokslag 12 uur en dat blijf ik nu ook doen. Zo blijft mijn werkdag, ook thuis, grotendeels hetzelfde.
Blijven bewegen
Om op kantoor te komen reis ik nogal wat af met het openbaar vervoer en dat betekent ook dat ik doordeweeks makkelijk aan mijn 10.000 stappen kom. Maar nu vervalt dat en kom ik, als ik niet oppas, niet eens aan de 1000 stappen. Bewegen is gezond en zorgt ook voor een minder vol hoofd. Naast mijn ochtendwandeling sport ik nu dus ook wat meer. De sportscholen zijn dicht, maar mijn sportschool biedt ook online lessen die ik nu braaf iedere avond doe. Een half uurtje tot een uur afleiding, vrolijke muziek en flink zweten. Daarna een warme douche en ik slaap als een roosje.
Ontspannen: Netflix, boek lezen, op een spijkermatje liggen
Het is verleidelijk om constant de nieuwssites te refreshen, op zoek naar nieuwe informatie. Maar dat zorgt ook voor extra zorgen en stress. Ik probeer me dan ook heel bewust af en toe even helemaal af te sluiten. Netflix, een boek lezen, even over iets totaal anders praten met vrienden, vakantiebestemmingen doornemen of online shoppen. Ook mijn spijkermatje komt weer dagelijks onder de bank vandaan. Liggen op een spijkermatje helpt bij mij heel goed tegen overprikkeling en het ontspant mijn chronisch gespannen rugspieren, waardoor ik ook minder last heb van spierspanningshoofdpijn.
Praten: ventileren met vrienden, familie en collega’s
Afleiding zoeken is goed, maar je kunt niet eeuwig ontsnappen aan de realiteit van de dag. Ik vind het zelf dan ook heel fijn om wel over nieuwe ontwikkelingen en zorgen te blijven praten met vrienden, familie en collega’s. Iedereen zit in het hetzelfde schuitje en het is dan ook helemaal niet raar om je zorgen te uitten en een beetje extra naar elkaar om te kijken. Erover praten helpt je te relativeren, het lucht op om je zorgen te delen en het laat je merken dat je er niet alleen voor staat.
Eén dag tegelijk
Er is veel onduidelijkheid over hoe lang dit nog duurt en wat ons nog allemaal te wachten staat. Het is ook onmogelijk om daar nu een antwoord op te hebben. Dus ik leef één dag tegelijk. En als dat niet lukt, één uur tegelijk.
